środa, 2 czerwca 2021

Żarki 9 maj 2021

Dziś zapraszam na wycieczkę do Żarek,- miasta, w którym razem ze mną zobaczycie:
-Muzeum Dawnych Rzemiosł w Starym Młynie
- Sanktuarium Matki Bożej Leśniowskiej Patronki Rodzin
-Kirkut w Żarkach
-Stodoły
-Synagogę
-Ruiny kościoła św. Stanisława, biskupa męczennika 
Żarki - miasto w województwie śląskim, w powiecie myszkowskim. Po raz pierwszy o Żarkach wspomniano w spisie świętopietrza z lat 1325–1327. W 1370 r. Osadę otrzymał jako lenno książę Władysław Opolczyk. Prawa miejskie miasto uzyskało przed 1382 r. a  w 1406 r. Władysław Jagiełło przeniósł je z prawa polskiego na prawo średzkie. W 1466 r. miał tu istnieć  zamek, którego bronił podczas najazdu Jakub KrezaW 1556 r. ustanowiono w mieście targ, który odbywał się w każdy wtorek. W 1595 roku miasto położone w powiecie lelowskim województwa krakowskiego było własnością Aleksandra MyszkowskiegoOkoło 1620 r. Mikołaj Koryciński rozpoczął tu budowę dworu obronnego. W 1664 r. miasto zostało zniszczone przez  pożar. Żarki utraciły prawa miejskie za udział mieszkańców w powstaniu styczniowym, które odzyskało dopiero  1 lipca 1949 r.  (miasto utworzono z gromad Żarki i Leśniów na podstawie rozporządzenia Ministra Administracji Publicznej z 9 sierpnia 1949 r.).


Muzeum Dawnych Rzemiosł w Starym Młynie  

Młyn elektryczny, w którym mieści się muzeum, został zbudowany na przełomie lat dwudziestych i trzydziestych XX wieku. Powstał najprawdopodobniej z inicjatywy prywatnego inwestora o nazwisku Siedlecki. Około roku 1952 młyn został upaństwowiony. Początkowo zarządzało nim Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Myszkowie. W 1971 został przekazany Gminnej Spółdzielni "Samopomoc Chłopska" w Żarkach. W 2005 roku podjęto decyzję o całkowitym zawieszeniu jego działalności, jednak w latach 2013-2015 niszczejący młyn poddano renowacji i zaadaptowano na Muzeum Dawnych Rzemiosł.  W muzeum na parterze prezentowane jest oryginalne wyposażenie młyna, natomiast  na piętrze znajdują się eksponaty, wzbogacone multimedialnymi prezentacjami, pokazujące rzemiosła od wieków obecne w Żarkach: szewstwo, bednarstwo i kołodziejstwo .

środa, 4 listopada 2020

Napoleon 5 lipiec 2020 roku

Muzeum Dywizjonu 303 znajduje się w oddalonej o 40 km od Częstochowy, wsi Napoleon  w gminie Lipie pow. kłobucki.  Muzeum to zasługa Tomasza Kajkowskiego, pilota i miłośnika lotnictwa. W zbiorach muzeum znajdują się pamiątki po polskich pilotach przekazane przez ich rodziny. Można zobaczyć mundury, odznaczenia, sztandary, dokumenty, elementy  wyposażenia, rzeczy osobiste lotników nie tylko Dywizjonu 303, ale także innych dywizjonów. Część wystawy zajmują eksponaty przeciwników naszych pilotów z czasów II wojny światowej - lotników Luftwaffe. Muzeum nosi imię ppłk Jana Zumbacha, który w1938 roku ukończył Szkołę Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie. Od 1940 walczył w bitwie o  Anglię i był jednym z dowódców słynnej jednostki, stacjonującej w Northolt.
Parę zdjęć z muzeum.

sobota, 24 października 2020

Kurozwęki 17 czerwiec 2020

Kurozwęki - pałac.
Kurozwęki, dawnej także Kurolęki – dawne miasto, obecnie wieś. miasto szlacheckie lokowane w 1400 roku, położone było w drugiej połowie XVI wieku w powiecie wiślickim w województwie sandomierskim. Do 1870 miasto. Pierwsze wzmianki o Kurozwękach pochodzą z XIII wieku. Około drugiej połowy XIV w. Dobiesław z Kurozwęk wybudował drewniano-murowany zamek, siedzibę rodu Kurozwęckich. Początkowo miał on charakter obronny, był jednym z pierwszych murowanych zamków rycerskich w Polsce. Zamek później wielokrotnie przebudowywano, aż osiągnął obecną formę. Według miejscowej tradycji założycielem Kurozwęk miał być czeski rycerz Poraj Sławnikowic , brat św. Wojciecha. Od co najmniej XV w. Kurozwęki posiadały prawa miejskie.  Dokładna data nadania praw nie jest znana. Przyjmuje się, że nastąpiło to przed 1400. Miasto było własnością Kurozwęckich, a później Lanckorońskich, Sołtysików  i Popielów. Na przełomie XVII i XVIII w. było ośrodkiem kalwinizmu. Lanckorońscy na jakiś czas zamienili miejscowy kościół na zbór braci polskich. 
W 1870 Kurozwęki utraciły prawa miejskie. Ostatnimi przedwojennymi właścicielami była rodzina Popielów od 1833 do 1944 roku. W latach 90. XX w. pałac w Kurozwękach wraz z otaczającymi go gruntami powrócił do swych prawowitych właścicieli – rodu Popielów herbu Sulima. Obecny właściciel pałacu, najmłodszy z rodu Popielów mieszka w dawnym budynku gospodarczym obok pałacu.

czwartek, 30 lipca 2020

Krzyżtopór 16 czerwiec 2020 roku


Krzyżtopór - zamek w Ujeździe. Zamek Krzyżtopór wzniesiony został z fundacji wojewody sandomierskiego Krzysztofa Ossolińskiego w I poł. XVII wieku. Nazwa zamku wywodzi się z połączenia symbolów - Krzyż - wiara fundatora i topór herb rodziny Ossolińskich. O wielkości budowli świadczy fakt, że przed powstaniem Wersalu była to największa budowla pałacowa w Europie. Zajmowała pow. 1,3 ha, a kubatura 70 000 m3 , miała mieć: tyle okien co dni w roku, tyle komnat ile tygodni, tyle wielkich sal  ile miesięcy, tyle baszt ile pór roku. Konie w stajniach jadały z marmurowych żłobów, przeglądając się w kryształowych lustrach. W jednej z sal rolę sufitu pełniło akwarium, gdzie nad głowami mieszkańców i gości pływały egzotyczne ryby. Zamek dotrwał do naszych czasów w formie ruiny. Pierwszych zniszczeń dokonali Szwedzi w czasie potopu, następnie konfederaci barscy, po których zamek pozostał niezamieszkały. Krzyżtopór określany jest przez historyków i architektów mianem palazzo in fortezza, czyli  pałacem w fortecy.
Parę zdjęć z zamku:

piątek, 3 lipca 2020

Szydłów 15 czewiec 2020

Szydłów - miasto w południowej Polsce, położone w województwie świętokrzyskim. Pierwsza wzmianka o Szydłowie pochodzi z 1191. Osada wymieniana jest w akcie uposażenia kolegiaty sandomierskiej, której mieszkańcy Szydłowa oddawali dziesięcinę. Wieś była własnością królewską. 1 lipca 1329 r. król Władysław I Łokietek nadał Szydłowowi prawa miejskie . Jego następca król Kazimierz Wielki wzniósł tutaj warowny zamek oraz kościół pw. Świętego Władysława.
Miasto(6,5 ha) zostało otoczone obronnym murem o długości ponad 1 kilometra z trzema bramami: Krakowską, Opatowską i Wodną. Zniszczone podczas "potopu szwedzkiego" miasto nie podniosło się już z upadku. Po powstaniu styczniowym utraciło prawa miejskie, które przywrócono dopiero w 2019 roku. Do dnia dzisiejszego z murów zostało ok. 700 metrów oraz brama  Krakowska.
Parę zdjęć z Szydłowa:

   

niedziela, 7 czerwca 2020

Danków 4 czerwiec 2020 rok


Danków-wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie kłobuckim, w gminie Lipie. Danków uzyskał lokację miejską przed 1283 rokiem, zdegradowaną przed 1400 rokiem. Źródła pisane wspominają że już w XIII wieku istniał tu niewielki gród obronny. Na początku XV wieku na jego miejscu został wzniesiony murowany zamek. Około roku 1550 w obrębie zamku wzniesiono kościół, który posiadał tradycyjną, wysoką na 45 metrów wieżę przerobioną z dawnej wieży zamkowej.
Na początku XVII wieku (około roku 1632)  późniejszy kasztelan krakowski  Stanisław  Warszycki  rozpoczyął przebudowę starego zamku na bastionowa twierdzę.  Wały ziemne posiadały kamienne oskarpowanie, którego grubość przekraczała 2 metry. W 1655 r. podczas "potopu" zamek prawdopodobnie nie był atakowany przez Szwedów i był jednym z nielicznych miejsc w Polsce, które nie zostały przez nich zajęte. Przyczyną tego stanu rzeczy mogły być ewentualne rokowania kasztelana krakowskiego z okupantem, oraz fakt że twierdza była wówczas silnie umocniona, niezwykle nowoczesna i bardzo dobrze zaopatrzona. Była zatem zupełnie nieosiągalna dla zbyt nielicznych na tym terenie oddziałów wojsk szwedzkich. Paulini podają, że przed oblężeniem klasztoru kasztelan krakowski wsparł zakonników stadem wołów oraz 12 ciężkimi działami, które przesłał z  Dankowa. Podobne wsparcie z zamku dankowskiego klasztor uzyskał na początku XVIII w.  podczas III Wojny Północnej. W roku 1656 Warszycki dokonuje zbrojnych wypadów zmuszając Szwedów do wycofania się z zajętych przez nich wcześniej zamków w Krzepicach i Pilicy. Stanisław Warszycki umiera w roku 1680. Danków pozostaje niedługo w rękach jego potomków. Na początku XVIII wieku staje się własnością rodu Pociejów a następnie Wesselów. Niestety już w roku 1823 wspaniała niegdyś twierdza jest ruiną. Mury szybko ulegają zupełnej rozbiórce na materiał budowlany. W roku 1851 nie ma już śladu po zamkowej zabudowie.
Do naszych czasów zachowały się jedynie rozległe fortyfikacje bastionowe z ruiną budynku bramy tzw. Bramy Krzepickiej.

 Brama Krzepicka od strony dziedzińca.

niedziela, 29 września 2019

Ryczów 24 wrzesień 2019

Dziś krótka wycieczka do wsi Ryczów.
Ryczów – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie zawierciańskim, w gminie Ogrodzieniec. We wsi znajdują się ruiny strażnicy. Pierwsza wzmianka o Ryczowie pochodzi z 1388 roku, w 1416 roku wieś była w posiadaniu Jana z Kwaśniowa. Badania archeologiczne prowadzone 
u podnóża strażnicy, pozwalają sądzić, że wzniesiona była w końcu XIV wieku .Strażnica ta uzupełniała lukę w systemie obronnym pomiędzy zamkami w Ogrodzieńcu, Smoleniu i Bydlinie.
Głównym budynkiem była wieża obronno-mieszkalna wzniesiona na planie trapezu na trudno dostępnej skale. Miała wymiary 16x11x12,5x10 metrów, a dojście do niej od wschodu prowadziło wzdłuż skały przez drewniany most. U do­łu do pod­nó­ża ska­ły przy­le­gał od pół­no­cy nie­wiel­ki dzie­dzi­niec o wy­mia­rach 15x25 met­rów, na któ­rym sku­pio­ne by­ły bu­dyn­ki dla stra­ży i drew­nia­na za­bu­do­wa gos­po­dar­cza. Ca­łość za­ło­że­nia o­ta­czał sys­tem for­ty­fi­ka­cyj­ny w pos­ta­ci fo­sy o sze­ro­koś­ci 7-10 met­rów, wy­so­kie­go na o­ko­ło 1,5 met­ra drew­nia­no-ziem­ne­go wa­łu i wew­nętrz­ne­go wa­łu z drew­nia­nym czę­sto­ko­łem.  Strażnica funkcjonowała zaledwie do XV w., kiedy to została opuszczona,             a później prawdopodobnie wysadzona w powietrze. W okresie dwudziestolecia międzywojennego   na skutek obsunięcia części skały zniszczeniu uległ północno-wschodni fragment zamku. Z warowni pozostało trochę murów, jednak bez sprzętu alpinistycznego są one niedostępne.
Parę  zdjęć ruin strażnicy.