Noc spędziłem na parkingu ( koszt parkowania 7,20 euro ) w towarzystwie kamperów z Niemiec i Wielkiej Brytanii. Po śniadaniu ruszam w kierunku Kowna.
Kowno.
Drugie pod względem liczby mieszkańców miasto Litwy największy ośrodek przemysłowy kraju.
Kowno leży w środkowej części kraju, na Nizinie Środkowolitewskiej, nad Niemnem, u ujścia Wilii. Do 1918 było miastem granicznym, współczesne lewobrzeżne dzielnice Aleksota i Poniemoń leżały w Królestwie Polskim.
Kowno w dwudziestoleciu międzywojennym (od 1920) było stolicą Litwy. Więcej o Kownie możecie poczytać sobie w internecie.
Po zaparkowaniu na parkingu nad brzegiem Niemna ruszam zwiedzać. Idę w kierunku Alei Wolności która łączy ze sobą Stare Miasto z Nowym Miastem. Należy do najdłuższych ulic wyłączonych z ruchu w Europie. Przez środek przebiega rząd lip, który ponoć nadaje tej ulicy paryskiego szyku. Ale miałem pecha cała ulica jest w przebudowie, więc tego szyku nie było, tylko hałas i kurz. Aleją doszedłem do Kościoła św. Michała Archanioła.
Widok na Aleję Wolności.
Fragment ulicy po remoncie.
Kościół Zmartwychwstania Pańskiego.
Kościół Zmartwychwstania Pańskiego to monumentalna świątynia wzniesiona ( odbudowana )w latach 2004-05 na Zielonej Górze jako wotum dziękczynne za odzyskanie przez Litwę niepodległości w 1918 i 1991 roku. Pomysł wzniesienia kościoła będącego formą dziękczynienia za odzyskanie przez Litwę niepodległości pojawił się około 1920 roku. Kamień węgielny wmurowano w 1934 roku. W 1938 roku gmach gotowy był w stanie surowym . W czasie okupacji niemieckiej hale kościoła były wykorzystywane jako magazyn, po wejściu na Litwę sowietów w 1944 roku budynek zamieniono w fabrykę radioodbiorników. Idea dokończenia budowy świątyni (a właściwie jej odbudowy) pojawiła się ponownie w 1988 roku. Odbudowa kościoła zakończyła się w 2005 roku.
Na dach kościoła który jest jednocześnie tarasem widokowym można wjechać windą.
Widok na Kowno z dachu kościoła.
Wnętrze jest skromne. Odbywają się w nim nie tylko msze, ale również ważne zgromadzenia, może się w nim zmieścić nawet 4 tysiące wiernych.
Ruszam spacerkiem dalej w miasto.
Trzeba przyznać, że mają fantazję.
Ratusz.
Kościół św. Franciszka Ksawerego .
Kościół Wniebowzięcia NMP (tzw. kościół Witolda).
Gotycki kościół z początku XV w., najstarszy w Kownie, fundowany przez wielkiego księcia Witolda po bitwie nad Worsklą w 1399 r. dla franciszkanów.
Bazylika archikatedralna Świętych Apostołów Piotra i Pawła .
Ulica Wileńska.
Najstarsza ulica w Kownie, pełno na niej sklepów z pamiątkami, kawiarni i restauracji.
Kuria w Kownie.
Tablica poświęcona animatorowi Władysławowi Starewiczowi i główni bohaterowie jego filmów.
Zamek w Kownie.
Słoneczko zachodzi trzeba ruszać w kierunku domu.
Niestety w Kownie byłem w poniedziałek więc wszystkie muzea były pozamykane.
Mój wyjazd na Litwę mogę podsumować jednym zdaniem. Muszę tu wrócić, ale na dłużej.
Noc spędziłem na podwórku u Pana Stanisława. Po śniadaniu i kawce ruszam w kierunku Wilna.
Wilno.
Pierwsza pewna wzmianka o mieście pochodzi dopiero z 1323 roku.Przełomowym rokiem dla Wilna był 1387. Wielki książę litewski i król polski Władysław Jagiełło w tym właśnie roku w konsekwencji zawartej unii z Polską w Krewie w 1385 zorganizował w Wilnie uroczystość chrztu Litwy. Po pożarze w 1419 książę Witold rozpoczął budować pierwszy murowany zamek (zwany później Zamkiem Górnym) na Górze Zamkowej. Potem powstał obok katedry murowany Zamek Dolny. W styczniu 1429 na zjeździe władców Europy Wschodniej i Środkowej w Łucku cesarz Zygmunt Luksemburski złożył propozycję koronowania Witolda na króla Litwy. Planowane na 29 września 1430 uroczystości koronacji Witolda w Wilnie nie doszły do skutku. 27 października 1430 Witold zmarł. Pochowany został w katedrze wileńskiej. Na mocy przywileju króla Zygmunta II Augusta z 1568 roku Wilno uzyskało zrównanie swych praw z Krakowem. Więcej informacji o historii Wilna możecie poczytać na internecie.
Po przyjeździe do Wilna i zaparkowaniu na parkingu pomiędzy Górą Giedymina a Górą Trzech Krzyży, ruszam zwiedzać.
Pomnik Giedymina założyciela Wilna.
Muzeum Adama Mickiewicza.
Kościoły św. Anny i Bernardynów.
Państwo w państwie czyli Republika Zarzecze.
Widok na Górę Giedymina i Górę Trzech Krzyży.
Mury obronne.
Jedyna z dziewięciu bram miejskich zachowana do dziś.
Bramą tą wjeżdżali Polacy do Wilna.
Ta sama brama z drugiej strony czyli-
Ostra Brama
Widok na Wilno z Ostrej Bramy.
Cerkiew św. Ducha.
W 1850 arcybiskup wileński i litewski Józef (Siemaszko) uczynił świątynię sanktuarium męczenników Antoniego, Jana i Eustachego, których szczątki są przechowywane w cerkwi.
Pałac Prezydenta Litwy.
Katedra Wileńska.
Dzwonnica przy Katedrze.
Baszta Giedymina.
Góra Giedymina.
Kolejka była nieczynna, więc na górę trzeba było wejść.
Widoczki na Wilno.
Góra Trzech Krzyży.
Ty wiesz, że dumni nieszczęściem nie mogą Za innych śladem iść tą samą drogą.
MATKA I SERCE SYNA
Kto mogąc wybrać, wybrał zamiast domu Gniazdo na skałach orła, niechaj umie Spać, gdy źrenice czerwone od gromu I słychać jęk szatanów w sosen szumie. Tak żyłem.
cytaty z Wacława (u góry) i Beniowskiego (u dołu) Juliusza Słowackiego, wykute zgodnie z wolą Józefa Piłsudskiego
Cmentarz na Rosie.
Wilno nocą.
Z pobytu w Wilnie jestem zadowolony jest tu jeszcze sporo miejsc do zobaczenia więc pewnie jeszcze tu przyjadę.
